Had ik gisteren veel behoefte om te zeuren over mijn zware leven, vandaag is die iets minder. Ik ben aan de slag geweest om een template voor een nieuwe lay-out van mijn weblog te downloaden, maar dat is tot op heden niet gelukt. Het is iets met het xml-bestand, maar wát precies hè. Ik heb de afstandshulp van mijn coach Raymond eerst weer nodig.
Nou even zeuren dan; ik verveel me te pletter, aangezien ik minstens de helft van de tijd plat moet liggen. En in de tijd dat ik verticaal ben, kan ik nauwelijks iets doen; een stukje lopen niet, fietsen durf ik nog niet aan, de oefeningen blijken steeds weer te zwaar te zijn, mag niet tillen, kan geen eten koken, boodschappen doen, alleen een beetje rondscharrelen en een wasje ophangen als iemand de mand voor mij op pakhoogte heeft gezet. Het vervelende is dat het op dat moment meestal wel lukt zonder pijn, maar dat die 's avonds of 's nachts komt. Bovendien zit er geen enkele verbetering in. Én ik heb erg veel tijd om na te denken, ook daar word ik niet blijer van.
Daarnaast verkeer ik nog in grote onzekerheid waar dit allemaal toe zal leiden, aangezien de MRI-scan nog 2 weken op zich laat wachten en dan de volgende dag uitslag bij de chirurg. Misschien word ik helemaal niet vrolijker van de uitslag natuurlijk. Jullie snappen vast wel dat ik een hééél zwááár leven heb....
Het videofilmpje van Brigitte Kaandorp staat op mijn videobalk, alleen wisselen de video's uit zichzelf steeds. Ook nog een vraag voor mijn coach..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten